Gitmek

Gitmek o kadar zor ki şimdi. Her gidişim böyle oluyor ve ben yoruluyorum gitmekten.. Soruyorum kendime alışamadın mı hala ? Neden bir gram olsun özlemiyorum orasını. Her defasında ardımda bıraktıklarıma bakıp neden neden gidiyorum diyorum. Aslında ben bu seçimi yıllar önce yaptım. Yıllar önce şehir dışında okuyacağım dedim ve döndüm arkamı gittim. Gitmemek daha iyiydi belki. Ama nereden bilebilirdim ailemin gün geldiğinde asla arkamı dönemeyeceğim kişiler olacağını. O zaman da tam arkamı dönmedim. Sadece özgürlüğün tadını yaşamak istedim. Lakin özgürlük peşi sırasında birçok kederi sıkıntıyı da getirecekmiş de haberim yokmuş. Neyse bundan sonra çizilen çizilmesi gereken yol daha önemli artık. Ailemin istediği evlat oldum mu? İşte bunu bilmiyorum. Tabii uyulması gerekenlerden biri de bu işte. Artık her şey layığına göre olacak. Bunu elimden geldiğinin fazlasıyla yapacağım başaracağım. İnancım o kadar tam ki kendime. Aslında ilk önce rabbime inancım tam. Allahımın izniyle daha emin daha güvenilir adımlarla hareket edeceğim ve asla unutmayacağım tek şey AİLEME sorumlu olduğum... Her gün diğer günlerden daha farklı oluyor ve ben gün geçtikçe büyüyorum bunu hissederek yaşamak, yaşıyor olmak çok tuhaf hislerde olmamı sağlasa da yine iyi böyle hem de çok iyi :) Okuduğum o mükemmel kitap sağlıyor belki de bunları. Yarın da kitabımın özetini yapacağım sana :) sabahın ilk saatleriyle hatta :) gülüyorum ya bu anlarıma şükürler olsun...